CLARA SOLA

Tussen de dieren en de omringende natuur is de veertigjarige Clara volkomen in haar element, maar op het erf van haar huis aan de rand van het Costaricaanse regenwoud markeren paarse linten de haar toegestane bewegingsruimte. Behept met een bochel en een ontwikkelingsstoornis leeft ze nog altijd onder het beschermende regime van haar devote moeder Fresia, die in haar aandoeningen een teken van Gods voorzienigheid ziet en haar genezende gaven toedicht. Met regelmaat is ze het onwillige middelpunt van religieuze diensten waarmee doña Fresia ­­– die ook Clara’s nichtje Maria onder haar vleugels heeft – de huishoudkas aanvult. Een tweede bron van inkomsten is de witte merrie Yuca, die tegen betaling wordt uitgeleend aan een toeristische organisatie. Clara’s diepe verbondenheid met de natuur wordt met een vleugje mysterie in beeld gebracht en begeleid door een donkere, droomachtige score. Een nieuwe dierverzorger brengt lang onderdrukte gevoelens aan de oppervlakte.