Jeunes mères, de nieuwste film van de gebroeders Dardenne, die in 2025 in Cannes de prijs voor het beste scenario won, zal het onderwerp zijn van het volgende seminarie Psychoanalyse en cinema. Na de vertoning zullen we het genoegen hebben om met Luc Dardenne te praten. Jeunes mères, de elfde film van Jean-Pierre en Luc Dardenne, volgt het lot van vijf zeer jonge vrouwen die in een moederhuis wonen. Met grote klinische nauwkeurigheid onderzoekt de film de angsten, hoop, onzekerheden, kwetsbaarheid en eenzaamheid van elk van hen, die geconfronteerd worden met het moederschap, waar ze niet echt op voorbereid zijn. Voor elk van hen is de toekomst onzeker en het antwoord uniek. Moeder zijn is immers niet iets wat je van nature meekrijgt. Zoals in alle films van de gebroeders Dardenne leidt de fictie ons niet af van de werkelijkheid, maar brengt ze juist de scherpste en meest bijzondere aspecten ervan naar voren.

JEUNES MÈRES

Jean-Pierre & Luc Dardenne

BE, 104', 2025, VO FR ST NL

Synopsis: Jessica, Perla, Julie, Ariane en Naïma verblijven in een opvangtehuis om hen te helpen met hun leven als jonge moeders. Vijf tieners met de hoop op een beter leven voor henzelf en hun kind.

Presentatie van het seminarie Psychoanalyse en Cinema, een initiatief van de ACF-B
Het seminarie Psychoanalyse en Cinema bestaat uit psychoanalytici die ook cinefielen zijn en zich bezighouden met de vragen die kunstwerken oproepen. Film en psychoanalyse zijn in dezelfde periode ontstaan en in beide gevallen gaat het om het bekijken en beluisteren van een verhaal dat bestaat uit leemtes en lacunes; een verhaal dat niet alles laat zien, waarin we ons afvragen wat ons aangaat. Dit seminarie wil een ‘work-in-progress’ zijn over de vragen die de film oproept. Wat leren filmmakers ons over de werkelijkheid die in hun werk aan de orde is, over het onbehagen van deze tijd? Wat heeft de psychoanalyse aan de kunst te danken? Dat is de rode draad in de gesprekken die we voorstellen, in directe aansluiting bij wat Lacan zei in zijn eerbetoon aan Marguerite Duras: “altijd onthouden dat de kunstenaar voorafgaat aan de psychoanalyticus”.