Non-conformistisch, anti-performance, anti- systeem, anti-spectaculair: choreograaf Jérôme Bel is het allemaal tegelijk, met zwier, veel vreugde, sprankelende ogen, een uitgesproken smaak voor improvisatie en imperfecte lichamen.
Zijn geëngageerde dansvoorstellingen zijn een toonvoorbeeld van 'mogelijkheidszin', ze vinden de relaties op het podium, en de plaats die artiesten en toeschouwers toekomt, onophoudelijk opnieuw uit. En dus zijn we in eerste instantie verrast te zien dat hij zich zo volgzaam plooit naar deze portretstudie...
We ontdekken hem aan het werk, hij vertelt over zichzelf, open en bloot. Maar na een tijdje weert hij zich. En ziedaar de geportretteerde die de plaats wil innemen van de portrettist. Wie stuurt wie aan? Wie maakt de film? De regisseurs of hun onderwerp?
Being Jérôme Bel, het verhaal van een echte kaping, is ook een smakelijke komedie die voortdurend de toegewezen plaatsen en de kunst van de documentaire in vraag stelt.